Ik loop in het zadel
van mijn gedachten
de bomen
met schuchter ritselende kruinen
lonken me onverwacht aan
met vermolmde ogen
vogels maken zich onzichtbaar
in een of ander groen
fluiten onbereikbare hoogten
in de humusbedden staan paddenstoelen
een vreemd wachten
vertraagd proef ik
het paars van een te late bloem
opeens weet ik het zeker
mijn weg gaat door een
vertrouwde hemel
Terug naar overzicht
Vind je dat er informatie over dit gedicht ontbreekt? Stuur een mail naar
info@straatpoezie.nl met de titel en locatie van het gedicht en de aanvullende informatie.