wat ik hoor
doorboren gaten
in duistere gangen
om licht
binnen te laten
ik praat terug
en pluk de echo
van mijn eigen stem
en koester de klanken
die de symfonie
van geluk bij
mijn voeten neerzet
achter mij vervagen
de voetstappen
blij dat het voorbij is
de voetsporen vóór mij
leiden mijn verlangens
gegroeid in mijn dromen
naar de werkelijkheid
dat ik er ben
ik leef dat ik leef
Terug naar overzicht
Vind je dat er informatie over dit gedicht ontbreekt? Stuur een mail naar
info@straatpoezie.nl met de titel en locatie van het gedicht en de aanvullende informatie.