Hier eindigt de rondleiding. Tot alles opnieuw is uitgestald,
zijn slapeloosheid, de rekwisieten, zijn tuin niet langer
een tuin maar een oerwoud met een rivier en vochtige oevers.
Deze wisselingen hebben ons op scherp gezet.

We leren denken zoals kinderen slapen en de nacht verdromen.
De royale entree: van elke binnenkomst maakte hij een show,
zijn haren waaien alle kanten op, conclusies zal hij achteloos
verwerpen. Daarna spelen we domino in de schaduw van de bomen.

Zoals hij ons bezig zal houden: “Er zijn vissoorten die tijdens
hun leven wel vijf of zes keer van geslacht veranderen!”
We willen dat hij lacht, een vriend was, een reisverhaal verzint,

zo kennen we hem weer maar vandaag valt hij stil en praten wij
zijn uren vol. Een man die, vastgeklonken aan de kade, denkt dat hij
wordt nagezwaaid als wij al lang uit zicht verdwenen zijn.