Ik was mijn leven vaak niet zeker:
‘sta – in – de – weg, gesloopt die poort’.
maar steeds ging hij voorbij de beker,
’t idee werd in de kiem gesmoord.
Nog sta ik hier, de tijd trotserend,
maar ook geschonden door de tijd.
Wijs stadsbestuur dat altijd lerend,
kwam met verfrissend, nieuw beleid.
Ik weet het zeker, ’t vormt een mijlpaal,
dit kloek besluit tot ommekeer;
de stap terug noem ik vooruitgang
‘k verdroeg reeds lang geen auto’s meer.
Terug naar overzicht
Vind je dat er informatie over dit gedicht ontbreekt? Stuur een mail naar
info@straatpoezie.nl met de titel en locatie van het gedicht en de aanvullende informatie.