Zo goed dat het maar langzaam
wil vervagen en verdwijnen.
Het fonkelt nog in de schemering,
altijd de blues, het slepende,
de zoom van een lange nachtblauwe
jurk, het lome steeds verder verschoven
adieu, het hese haast fluisterende
zingen, de brushes die de stokken
gaandeweg vervingen.
Terug naar overzicht
Vind je dat er informatie over dit gedicht ontbreekt? Stuur een mail naar
info@straatpoezie.nl met de titel en locatie van het gedicht en de aanvullende informatie.