Deze plek, denk je, is wat het is
in dit vlak, met dit groen en dit water
in het daglicht, het lage licht, slagschaduwen,
nacht en weer het eerste stille begin van iets zien,
een sluier die oplicht tot daglicht,
zo verdween dit land steeds in de golven
en viel droog en verscheen en verdween weer
in de omhelzingen van zee en ijs,
in de kille schitterarmen van de rivieren,
en zo is het met jou die hier loopt en hier stilstaat
na zoveel verdwijnen en verschijnen:
je valt en staat op, je staat weer op.
Terug naar overzicht
Vind je dat er informatie over dit gedicht ontbreekt? Stuur een mail naar
info@straatpoezie.nl met de titel en locatie van het gedicht en de aanvullende informatie.