In zijn kamer hangt het kleine schilderij
van de tuin in het slaperige dorp,
vaders hof.
Begon het daar?
Bij de bonte bloemenroep,
het tuimelduikend geurkanon
en waaiervormig watervallend blad?
Het kiemen, kolken, broeien
binnen in hem,
tot de muziek zijn brein uitschiet
als takken die de lucht doorboren.
Eén ding is zeker:
onder de zwarte lijnen
van zijn partituur
krioelt het van het leven.
Terug naar overzicht
Vind je dat er informatie over dit gedicht ontbreekt? Stuur een mail naar
info@straatpoezie.nl met de titel en locatie van het gedicht en de aanvullende informatie.