Kleurrijk begon hier de tijd,
langzaam de ruimte.

De rivier was een hand
die stroomruggen opwierp:
de mens zocht er toevlucht,
bouwde er onderdak,

toomde het water in
tot het beheerst was, ver-
sneed met sloten het land
tot een mozaïekvloer.

Uit wijkplaats en tuinbouwgrond
waste de toekomst;
toen die aanbrak verrees
langs de zichtlijn een skyline:

stond daar Leidsche Rijn.

Van veengebied
tot drooglegging, van boerenerf
tot vinexperceel:
een toevluchtsoord voor velen.

Van drijvende vloer
onder vele verledens
tot dak boven wie hier
van waar ook maar neerstrijkt

in de kleurrijke ruimte,
in de langzame tijd.