Laissez-passer
Enclave
Tussen Weelde en Zondereigen.
De weelde van het klein en onbeduidend zijn,
zonder eigen naam, zonder schutspatroon,
zonder voornemen, vaart of verwachting.
Een snipperstukje staat
met een lijntje naar het verleden,
geknipt voor dagjesmens en recreant.
U mag door.
U mag naar binnen.
Iedereen mag hier binnen.
Blijven mag wie er hoort.
De rest moet voort.
Een grens is maar een grens,
een land maar een land – het past
de een altijd beter dan de ander.
In de enclave tussen weelde en zondereigen,
tussen het hebben van een huis en het krijgen
van asiel, geeft een land zijn grenzen bloot.
Terug naar overzicht
Vind je dat er informatie over dit gedicht ontbreekt? Stuur een mail naar
info@straatpoezie.nl met de titel en locatie van het gedicht en de aanvullende informatie.