Luchtkasteeltjes

In haar eentje, spelend op 't strand,
bouwt ze luchtkasteeltjes,
schepje in de hand.

Met veels te grote slippers,
haren in de war.
Blik op oneindig,
ogen zo star...

Wie is zij? Klein meisje van vier?
Niemand die haar blijkbaar mist.
Wat doet ze eigenlijk hier?

Ik zie de golven komen,
wild rollend over haar heen.
Haar blik verzacht, ze lijkt te dromen en roept:
'Nu ben ik eindelijk niet meer alleen.'

Nog een laatste blik,
voordat ze verdwijnt
in de armen
van de tomeloze zee.
Nog even zwaait ze terug
en neemt al haar geheimen met zich mee...

In mijn eentje, lopend op 't strand,
tuur ik naar de einder
en neem
mijn schepje weer ter hand...

Dichter(s): Wija Oortwijn

Locatie: E 6, 9471 KA Zuidlaren, Nederland

Taal: Nederlands

Datum geplaatst: 2011

Relatie met locatie: Dit gedicht is onderdeel van de poëzieroute op het terrein van Dennenoord, een GGZ locatie van Lentis. Elke drie jaar organiseert Lentis de Jan Boer poëzieprijs om aandacht te vragen voor de vaak uitzonderlijk creatieve talenten van (ex-)cliënten van de geestelijke gezondheidszorg. Dit gedicht is de winnaar van 2011 en heeft een plekje in de poëzieroute van Dennenoord gekregen.

Initiatiefnemer: Stichting Jan Boer Poëzieprijs

Opmerkingen of wetenswaardigheden: Het thema van de Jan Boer poëzieprijs van 2011 was: ‘Ik zoek wat ik niet vinden kan’. De poëzieprijs is vernoemd naar de Groninger dichter Jan Boer (1899 – 1983).

Meer info: Wil je meer weten over dit gedicht? https://suzannevdijk.wordpress.com/2018/12/12/luchtkasteeltjes/

Naam invuller: Door Suzanne

Terug naar overzicht
Vind je dat er informatie over dit gedicht ontbreekt? Stuur een mail naar info@straatpoezie.nl met de titel en locatie van het gedicht en de aanvullende informatie.