Maar goed dat er al lang geen processies meer trekken.
Die begoochelende excessen van de schijn van godsdiensttover!
Figuren van bloemblaadjes en zaagsel in kleuren bedekken,
besproeid met gieters, met zon gesprenkeld, de straten waarover

muziekkapellen, schutterijen, zingende mannenkoren,
herders met fluwelen hoeden, meisjes die de indruk wekken
engelen te zijn in goudgewaden en telkens is het weesgegroet te horen.
Maar goed dat er al lang geen processies meer trekken –

nooit meer ging ik ter plekke op mijn knieën
bij het me passeren van het onder de troonhemel geheven,
door wierook en schelgerinkel omgeven monstransgedoe,

bovendien kwamen hier nu dan zo veel toeristen naar toe
dat er al gauw niet veel meer heel zou zijn gebleven
van de herinneringen die ik me bewaar, als relikwieën.