strek je takken oude rakker
recht je klamme stam
je stut met je rug
deze sluikstortbrug
bedek dan de donkere dingen
die hier liggen
in de welvaartgoot
een klein meisje in nood
wij liggen 's nachts te woelen
onze wortels vinden geen grond
we bladeren door je dek
maar vinden het niet
het waarom van al dit bloed
zondeling zon
kom leg deze lommerte lam
kom priem je vuur
meet ons het middaguur
met stralen en ringen
zie je ons blozen
om ons lood
beschaamd om haar dood
schijn op haar schommel
ik tover haar terug
ik schilder een witte jurk
en gloednieuwe schoenen
ik dagdroom en raap moed
Terug naar overzicht
Vind je dat er informatie over dit gedicht ontbreekt? Stuur een mail naar
info@straatpoezie.nl met de titel en locatie van het gedicht en de aanvullende informatie.