Met één been stak ik
in verleden. De stenen
aan mijn voet vertellen
van de jaren zonder mensen.
Mijn vleugels komen uit
de toekomst. Gevlochten
uit gouden afval
van de welvaart.
Ik vlieg pas op
als u begrijpt dat ik
de evolutie in mij heb verenigd.
Ik heb geen oordeel; ik noem
het liever inzicht in de tijd.
Zolang ik hier ben, is het heden.
Terug naar overzicht
Vind je dat er informatie over dit gedicht ontbreekt? Stuur een mail naar
info@straatpoezie.nl met de titel en locatie van het gedicht en de aanvullende informatie.