De stad is oud, de wereld ouder.
Nu ben je nog een ademende knipoog
naar de sterren: later, hoeveel later weet
je nooit, een schaduw in de aarde.
Muren - vergaderingen van klei
die ergens in een bedding lag totdat
een hand haar pakte, kneedde, bakte,
het moment in een oven bevroor.
Vazen - schatbewaarders van leegte,
stofmijt, bloemen in brak water, twee
handen vol aan as. Geheugenplaatsen
in glazuur: wat is, wat blijft, wat was.
Terug naar overzicht
Vind je dat er informatie over dit gedicht ontbreekt? Stuur een mail naar
info@straatpoezie.nl met de titel en locatie van het gedicht en de aanvullende informatie.