Het wemelt hier van neuriënde mensen. U leert ze kennen,
door te groeten, dwalend door het haakse stratenplan.
Zij weven neuriënd Erbarme Dich. Zo u nu neuriet
weeft u mee, een web van stemmen door de Vesting heen.
En wie verstomt, hij neemt zijn draad mee in zijn graf.
Hoor hoe het leven verder weeft, nooit komt het af.
Terug naar overzicht
Vind je dat er informatie over dit gedicht ontbreekt? Stuur een mail naar
info@straatpoezie.nl met de titel en locatie van het gedicht en de aanvullende informatie.