Onder de stapelwolken en de vleugelslagen zweeft boven
Neerbosch de muziek van de straten; en van de nachte-
gaal niet meer . . . Maar open je oren en je hoort de mu-
ziek, van Tango, Bolero, Cimbaal en Mazurka.
Vinkjes twitteren in de heggen!
De vloer van de stad is de vloer van het land, en lucht
is de grond van het bestaan!
Tju, prr, wèèè en Huiet.
Daar waar de stad de weg kwijtraakt, daar beginnen de dorpen,
en zo begonnen sprookjes altijd al . . . Het sprookje van de vos
in de sneeuw in het Bosje van de Baron, en een sprookje was dat
niet.
Half windvlaag half stormram roept mijn stem op één oever
over de bomen van Neerbosch: ‘Blijf staan’- Hier liep toch
misschien ooit Theofano, de Byzantijnse, toen kunst en cul-
tuur in Nijmegen bloeiden, al was dat ook maar 15 jaar lang, toen
het nog niet het jaar 1000 was . . .
Ja, onder de geringde duiven en ook de ongeringde,
klinken de stemmen en waaien de karrenvrachten stof!
Gooi de deuren open naar de verte, Neerbosch-Oost. Je
twee supermarkten prijzen je gehemelte aan.
De wereld is in IK veranderd, en het land, in een mantel
van stof, staat op een dieet van water en droog brood.
Ja, het land is markt en winkel.
Maar hoe de winnaars ook winnen, de vogels blijven zingen.
Oost, West, Neerbosch-Oost best klinken lieflijk en helder
de zangen in de heggen en hagen-