gij voert al eeuwen af en aan
met uw gezapige getijden
van daarheen en ook weer terug
gij gaat uw eigen weg
met uw bochten en uw slib
met gesnater van de eenden
en geklater van vers water
op uw rimpelloze huid
tussen uw ingedijkte polders
ademt en danst gij
met kabbelend platte schuiten
en kano kikkers aan uw spui
gij zijt ook meer
dan de som der delen
al is het weinigen gegeven
uw zilveren knoop te ontwarren
en hoezeer men hier ook wroet en wringt
hier kan men niet aan u ontkomen
hier legt men zich maar beter
neer bij uw omarming
legt gij u neer
bij wat nu is
bedaar nu maar
stroom niet langer
zink
Terug naar overzicht
Vind je dat er informatie over dit gedicht ontbreekt? Stuur een mail naar
info@straatpoezie.nl met de titel en locatie van het gedicht en de aanvullende informatie.