Ik heb een monument voltooid
bestendiger dan brons en hoger
dan koninklijke piramiden;
geen vraatzucht van een regenbui,
geen teugelloze noordenwind,
geen eindeloze jarenrij
en vlucht der tijden breekt het af.
Volledig sterven zal ik niet,
van mijn persoon zal een groot deel
ontkomen aan de doodsgodin;
ik zal voortdurend groeien bij
het nageslacht door nieuwe roem
zolang een priester met een maagd
zwijgzaam het Capitool beklimt.
Vertellen zal men dat, geboren
waar een woeste Aufidus
rumoert, waar waterarme Daunus
over boeren heeft geheerst,
ik van lage afkomst opklom
door als eerste het Aeolisch
lierdicht tot Italische
verspatronen te verweven.
Toon de trots, Melpomene,
die mijn verdienste van U vraagt:
omwind gewillig nu mijn haren
met een lauwerkrans uit Delphi.
(In de vertaling van Piet Schrijvers)