Om wie mij hier met voeten treedt
ik verstrooi water, ruw stenen op, slinger paden aan
mijn beuk mijn eik, iep en kerselaar, ze vieren elke
lucht als kroon van glas of lood of tempera
zelfs de maan rolt in mijn hand met spiegellicht
ik laat de oude beek weer uit en hef het blad
om wie mijn gemoed met voeten streelt
wandelaar, blijf even in mijn kleine eeuwigheid
Terug naar overzicht
Vind je dat er informatie over dit gedicht ontbreekt? Stuur een mail naar
info@straatpoezie.nl met de titel en locatie van het gedicht en de aanvullende informatie.