Dag van glas
breekt zomaar aan
blinkt en glimt
voelt ijzig aan
een morgen waarin
geen enkel woord rijdt
klooft wakken in tijd
wit duister pareert
tot aan de horizon,
vandaag is de dag
van zijn woord bestolen
geweld is waanzin
van onttoverde tijd,
dichtgetimmerd de dialoog
grauw de sneeuw die
hen het aangezicht dekt
verstard staan ze erbij
sta op, kijk elkaar
recht in de ogen aan
praat met elkaar
vind een uitweg
uit deze ontwrichte tijd.
Terug naar overzicht
Vind je dat er informatie over dit gedicht ontbreekt? Stuur een mail naar
info@straatpoezie.nl met de titel en locatie van het gedicht en de aanvullende informatie.