Onze moeder
Die door de hemelen reist
Wereld is uw naam
Vuur is je hart
Je huid is van aarde
De waters je haren
Je adem de wind
In rust en evenwicht
Dans je rustig rond
Draaiend en tollend in schaduw en licht
Schepster van leven, voedster van je kinderen
Rustbed van de dood
Om van jou te houden mogen wij leven
Te lachen te spelen
Te koesteren te strelen
Dat gulzige mannen in ivoren torens
Die moorden & branden & stelen
Snel neder vallen & wederkeren
En desintegreren tot stof in uw schoot
Om na het leven te transformeren
Opnieuw en opnieuw te leren leven
Na het rustbed van de dood
De wereld, de aarde
De moederschoot