Ik wikkel mijn woorden in watten,
zodat zij niet breken of krassen
als ze niet in goede aarde vallen.
Ik fluister en vraag oprechte aandacht
voor mijn fragiele en tedere woorden
ver weg van de schreeuwerige wereld.

In stilte mocht ik bij je zijn
met je verborgen verleden.
Woorden doen pijn in een verdrongen oorlog
en heimelijke uitstapjes met vrouwen.
Ik mocht niet verder komen dan in deze stilte;
daar vond ik mijn intimiteit met jou.

Een vraag stellen kan pijnlijk zijn
bij het stille verdriet en verborgen verleden,
Woorden kunnen rauw en gewelddadig zijn.
Het vergt moed om voor je waarheid uit te komen,
wetend dat je de loyaliteit van je ouders verbreekt
en je hun pijn niet kan verzachten.