Alear ha'k wenne yn 't hof fan Eden
dêr 'k no safier fan ôfdwaald bin
omjûn dan alle hearlikheden
sat 't nea in minsk betinke kin.
O, bliide tunen en rivieren
o kleare loft, o goede grûn -
ik koe de taal fan alle dieren
haw ider beest syn namme jûn.
En God wie altyd om my hinne
myn libben wie mei sines ien
ik koe him oan de waarme sinne
en oan itr rûzjend beamtegrien.
O paradys, sa grien begerze
myn hert lûkt nei syn oarsprong ta
en altyd sil 'k ûnwennich wêze
salang ik dy net werfûn ha.
Terug naar overzicht
Vind je dat er informatie over dit gedicht ontbreekt? Stuur een mail naar
info@straatpoezie.nl met de titel en locatie van het gedicht en de aanvullende informatie.