De meubels thuis willen je houden zoals ze gewend zijn, zoals ze denken dat je was,
je bent meer, maak een kleine wereld reis, neem het Kamperlijntje tweede klas.

Ga niet naar Honolulu of Timboektoe, ze zijn te mooi, ze leiden af, je ogen willen rusten op groen gras.
Jezelf opnieuw bezien doe je in het Kamperlijntje tweede klas.

Word ruim als honderdvijftig jaren, ze reizen vanzelf met je mee,
in de stoomfluit en het nagalmen van klompen,
de geschiedenis verstopt in het mos op perron twee.

Er is altijd weer geschiedenis, en het is altijd weer vandaag. Vandaag ga jij van stad naar stad,
staar je uit het raam van dit treintje, spiegel je gedachten in de sloten naast dit lijntje,
adem je de verwaaide wolken van Woeste Willem in. Zoals de kokmeeuwen onvermoeibaar opvliegen bij elke trein,
Zo mijmer jij en ontdekt in elke aankomst een nieuw begin.