Zo zijn de regels van het hof:
het oude spoor liep dood,
hier zetten we de wissel om.
Sta lang genoeg stil en kijk,
de stad kolkt als een lavalamp,
bloeit op, zakt in, herschikt zich.
De straten lijken leeg – mensen
zijn als licht, ze leven te snel
voor het oog van een steen,
bewegen is een kwestie
van vergaan en weer ontstaan.
Alles is tijdelijk is constant.
Een stad is de nieuwe natuur.
Wat werkt groeit het hardst
en andersom.
Terug naar overzicht
Vind je dat er informatie over dit gedicht ontbreekt? Stuur een mail naar
info@straatpoezie.nl met de titel en locatie van het gedicht en de aanvullende informatie.