Hier worden de jaren bewaard.
Droog en waterpas staan ze te wachten
op een hand, een passant, een oog.
Sla ze open en in de stad lopen
weer de eeuwen, krijgt Venus het koud,
worden schilders oud met jicht
in de handen, spreekt de verleden tijd
een heerlijck Nederlands, dragen
de vrouwen zichtbaar hun onderrokken,
en hoe prachtig zou het niet zijn:
het licht van al die eeuwen
dat helder door onze kleine ramen schijnt.
Terug naar overzicht
Vind je dat er informatie over dit gedicht ontbreekt? Stuur een mail naar
info@straatpoezie.nl met de titel en locatie van het gedicht en de aanvullende informatie.