Schemerleven

Je bleef te kort
om te kunnen voelen
hoe warm wangen zijn.

Hoe verlangen soms
naar een glas water smaakt.

Wat er na winter komt.

Dat een afgeknipte tak
in een vaas blijft bloeien
alsof hij zijn boom niet mist.

Enkel de zon
geen schaduw heeft.

Hoe koeien doen.

Dat het leven was
wat door jouw wimpers
schemerde.

En hoe traag daarna
elk uur weer
de grote wijzer
tegen de kleine kruipt.

Dichter(s): Jaap Robben

Locatie: Kwakkenbergweg 5, 6523 MJ Nijmegen, Nederland

Taal: Nederlands

Datum geplaatst: december 2009

Relatie met locatie: Het gedicht is gegrift in een houten bank, die staat op begraafplaats Rustoord. Het gedicht is geschreven ter nagedachtenis aan overleden kinderen die geen begrafenis hebben gehad.

Naam invuller: Peter Zunneberg / Dorsoduro

Terug naar overzicht
Vind je dat er informatie over dit gedicht ontbreekt? Stuur een mail naar info@straatpoezie.nl met de titel en locatie van het gedicht en de aanvullende informatie.