Er stond een tolhuis voor
een weg met gladde stenen.
Toch braken koetsen toen
in dissel, wiel en as.
- Het is zoals het was,
de tol is nu vergeven,
en fietsers, auto's, trams,
met zeilen opgeheven,
glijden naar de zee.
Van stenen naar het strand.
En weinig monden vinden
in het schuim de fee
zo zacht en hard als het strand.
Terug naar overzicht
Vind je dat er informatie over dit gedicht ontbreekt? Stuur een mail naar
info@straatpoezie.nl met de titel en locatie van het gedicht en de aanvullende informatie.