in de lucht, op dat punt
van gewichtsloosheid,
heb je geen last van mij
of van auto’s die rijden.
de treinen ook niet.
de stad ontvouwt zich even.
een stad is stenen.

weet je nog dat je hier
met dikke slangen benzine kon krijgen.
ik ook niet, maar
auto’s spuugden zwarte rook.

nu een lift die niet naar etages gaat
maar wel laat zien wat hoogte doet.
er is geen moment dat je iets moet.
het enige dat je uitstoot is het water
van je oog. bewegende wind is fris.

schommel. nu weet je wat bijtanken is.