Het land zwijgt donker tot de nieuwe dag,
de vuurtoren zwaait lichtjes over zee,
de hemel strooit zijn sterren aan de kant,
de maan zakt langzaam naar de horizon.
de schemer wordt gehesen als een vlag,
de zon rijst hoog en hoger, doet weer mee,
de kustlijn rust, vergroot haar zoom met zand,
Het eb versterkt de scheefte van 't caisson.
De koe herkauwt heel mindfulness op gras,
een hert balst bronstig botst en stoot 't gewei,
het haasje hupt parmant en toch verdroten,
De lucht trilt stil weerkaatst ragfijn in glas,
een korrel zout de strepen in de klei,
het Zeeuwse land door dijken ingesloten.
Terug naar overzicht
Vind je dat er informatie over dit gedicht ontbreekt? Stuur een mail naar
info@straatpoezie.nl met de titel en locatie van het gedicht en de aanvullende informatie.