Vol sombere doemgedachten
geraakte ik in een straat
waar meisjes aan 't spelen waren
en we kwamen aan de praat.
Turkse en Surinaamse
sommigen autochtoon
en ze hadden er nauwelijks weet van,
ze speelden daar gewoon.
Mijn sombere visioenen
van een wereld die verging
vervaagden in 't licht van die kinderen
tot een herinnering.
Want die meisjes met aardige ogen
en met hun prachtige haar
zullen de kinderen baren
voor de komende duizend jaar.
Terug naar overzicht
Vind je dat er informatie over dit gedicht ontbreekt? Stuur een mail naar
info@straatpoezie.nl met de titel en locatie van het gedicht en de aanvullende informatie.