Er kwam een weinig wind
Uit het oosten, de zon scheen
Herinneringen werden vaag
Aan de verste randen heerste een glinstering
Van een eindeloze omhelzing en stille tranen
Bussen, treinen, een vogel
Scheerde langs een stuk verloren brood
Als wachter van vergankelijkheid
De voorkamer van het vertrek
Genoemd naar de plek
Waar tijd en ruimte een paar seconden in zichzelf
Verzonken staan.
Terug naar overzicht
Vind je dat er informatie over dit gedicht ontbreekt? Stuur een mail naar
info@straatpoezie.nl met de titel en locatie van het gedicht en de aanvullende informatie.