Nu het verleden uitgezwaaid uit het
zicht verdwijnt, rangeert het heden onze
hoop langs de draden van een bestemming.
Zo gaat dat met de vergankelijkheid.

Slechts herinneringen blijven achter
op het perron, waar een hunkering nog
even naspoort tot weer een volgende kus
een déjà vu omarmend binnenhaalt.

Tussen Jan van Nassaukazerne en
Nachthok vliegt de nostalgie uit de bocht.
‘De rode hoed’ ziet zijn lot verschijnen
bij een stille dood van een oude eik.

Echter nieuwe verwachtingen zingen
bij aankomst door hun vreugde heen:
'We have all been here before', want afscheid
en weerzien blijven onveranderlijk.

Terwijl de moderne tijd liftschachten
vult en hemeltrappen laat bestijgen,
neemt de oude glorie weemoedig maar
ook voorgoed 'de rode hoed' voor ons af.