Sterrenwijsje
gedicht voor het Middelheim ziekenhuis


De letters zingen zacht: ‘Dit is een lied.’
Raadselachtig. Zo is poëzie.
Het licht gaat aan, het licht gaat uit
en buiten wordt de wind
zichtbaar
en hij fluit.

‘Ik ben een braaf konijntje –‘ En ze lacht.
‘Repareer de sterren…’ Hartslag daalt.
De rolstoel staakt. In gangen waakt
de moeder van dit heim:
zonlicht
ver van huis.

De maan glanst op de zee, ik zie het hier –
het zand dat zingt, de strijkers van de tijd.
Zie de lichtjes, zie de stad
komt hier samen.
Deur staat
op een kier.

Wie dit leest, kijkt naar de klok en zucht –
gaat naar de lift want zorg hangt in de lucht.
’s Nachts geen raad, komt dageraad.
Babygeeuw. Hier maakt men
sneeuw die
roezeruist.




© Peter Holvoet-Hanssen, uit ‘Antwerpen / Oostende’, Uitgeverij Prometheus, Amsterdam, 2012