tijd

in het timbre van de dagen
die vervlakken en vervagen

op het ritme van de tijd
dans de salsa, heb geen spijt

van het niet geleefde leven
we zijn hier allen maar voor even

op dit kosmisch punt aanbeland
op de blauwe planeet gestrand

met een universeel gegeven
gewond of niet, verder leven

met een ticket zonder retour
ligt ons sterven op de loer

bij het vallen worden we opgeraapt
als dode bladeren bijeen geschraapt

onze laatste adem verspild
ons zwijgen voor eeuwig verstild


tine hertmans