tijdelijk bestaan
het gaat mij om die ander
onmerkbaar ik verander
maar ook jij blijft niet staan
aan de rand van het bestaan
de uren splijten ons uiteen
voegen ons weer samen als
in muur gemetseld steen
die ander dat ben jij
voorgoed vergroeid in mij
mijn beenderen, mijn
bloed, mijn leven,
daarin ben jij
met honderdduizend
vezeltjes verweven
ik kan je lach niet vangen
in het ritme van de tijd
die dag na dag in
de oneindigheid verglijdt
tine hertmans
Terug naar overzicht
Vind je dat er informatie over dit gedicht ontbreekt? Stuur een mail naar
info@straatpoezie.nl met de titel en locatie van het gedicht en de aanvullende informatie.