Verder naar het westen ligt de zee.
Auto's grommen af en aan, brommen
het watertempeest. Hoogbouw staat
er als bevroren springtij bij.
Lombok is nog niet verzonken.
Maar verzinkt. Met jou. Met mij.
Nog niet, nog niet. Eerst nieuwbouw.
Opkomst. Neergang. Rouw en troost.
Stenen die tot zand verworden.
Duizend dagen, bijna aan elkaar gelijk.
Zeven jaren op en zeven jaren af.
en verder in het westen, ligt de zee.
Terug naar overzicht
Vind je dat er informatie over dit gedicht ontbreekt? Stuur een mail naar
info@straatpoezie.nl met de titel en locatie van het gedicht en de aanvullende informatie.