Ik weet niet hoe waar wanneer
falend hart brekende longen
ongeval slepende ziekte ouderdom
maar eens
word ik een stoffelijk overschot
verhuizend naar deze plek
mijn allerlaatste verhuis.
Kom dan even bij mij
gedenk mij
praat met mij
en vertel me wie ik was
wij, die eens waren
soms meer soms minder
maar steeds en altijd
een hemels stukje paradijs op aarde.
Zo verbreken wij de stilte
de onbereikbaarheid pijnlijk hard
troosten elkaar
zacht teder.
Terug naar overzicht
Vind je dat er informatie over dit gedicht ontbreekt? Stuur een mail naar
info@straatpoezie.nl met de titel en locatie van het gedicht en de aanvullende informatie.