Ik ben het kind aan
de rug van moeder
mijn armpjes hangen
om haar nek
haar jurkje en paardenstaart
wapperen in de vertraagde
wind, het laat ons
zweven boven zee
maar dan is ze gevallen, haar
rollator ligt zijdelings
in de berm
haar jurkje omhoog
gekropen, ik hijs haar op
zet haar achter de rollator
kon ik maar domweg dat kind
hangend aan haar rug zijn.
Terug naar overzicht
Vind je dat er informatie over dit gedicht ontbreekt? Stuur een mail naar
info@straatpoezie.nl met de titel en locatie van het gedicht en de aanvullende informatie.