Voor hopeloze liefdes en half vergeten dorpen
heeft men dichters nodig. Alleen zij lezen
lege huizen als witte regels, verlaten straten
als onvertelde verhalen en halve muren

als een afgebroken zin, omdat men al te ver was
en de wind uit een verkeerde hoek kwam.
Alleen zij horen in afgesloten winkelpanden
een dorp nog praten in de gaten van de dag

en zien de vegen van de gore gom, die naam
na naam uit het register wreef, tot slechts
een handvol overbleef. Zij brengen die vegen
in hun verzen aan, en elke veeg versterkt

de hopeloze liefde voor het halfvergeten dorp
dat halfvergeten, toch rechtop blijft staan.