Ze zien, ze zien wat ik niet zie
de drie kinderen op de brug
stil in albuminedruk in 1861
voor de poort van het Hof van Sonoy.
Ze staren mij aan, handen op de leuning
boven het water van de Nieuwesloot
drie muisklikken bij mij vandaan
zij weten niet van stadsarchief en internet.
Voor de poort van het Hof van Sonoy
sta ik nu met die drie in mijn gedachten
tussen kramen en toeristen en ik zie:
hun petten keren terug op straat.
Terug naar overzicht
Vind je dat er informatie over dit gedicht ontbreekt? Stuur een mail naar
info@straatpoezie.nl met de titel en locatie van het gedicht en de aanvullende informatie.