Wandel naar de paarden
- hoe ze met je meelopen.
Wandel naar het water
- zijn de ganzen al terug thuis?
Wandelend over het hooiland
door de rietkragen
naar de spiegel van het water.
Ze dragen ons als een zee, de woest
golvende grassen, ruisend van verlangen
naar verzonken werelden, bomen
waarboven een reiger als een lichtstreep
in de avondlucht oplost. Wandel langzaam
van jezelf weg, word landschap,
wandel tegelijk vanuit de verte op jezelf af,
trager, trager nog, val samen.
Terug naar overzicht
Vind je dat er informatie over dit gedicht ontbreekt? Stuur een mail naar
info@straatpoezie.nl met de titel en locatie van het gedicht en de aanvullende informatie.