Wandelt men traag
langs water, veld en huis
over een hollebeekpad.
Intensiteit van wind
ritme, snelheid van eiken
en stille overpeinzing.
Ik heb mij in het landschap
geduwd, ik heb de mieren
op een esdoorn geteld.
Dit land van tamme kastanjes
en klimop, van berenklauw
en komende generaties.
Dat in de groene glooiing
met de modder, distels en het mos
vragen zonder antwoord ...
Wandelt men traag
langs water, veld en huis
over een hollebeekpad.
Terug naar overzicht
Vind je dat er informatie over dit gedicht ontbreekt? Stuur een mail naar
info@straatpoezie.nl met de titel en locatie van het gedicht en de aanvullende informatie.