Wanneer werd u voor het laatst
bij uw naam geroepen,
om wie riep u in uw laatste uur?
Niets weet ik van uw leven
noch weet u iets van mij.
Verbonden staan wij even
op deze laatste plek.
Zo gaat dat soms, zo is
het leven soms. Toch?
Eens waren er mensen
waarmee u praatte, lachte.
Hebben zij om u gehuild
toen u uw eigen pad ging
of liep u geruisloos weg?
Kon het anders,
een woord, wat aandacht,
een lachend roepen van uw naam,
hadden wij hier dan met meer gestaan?
Ik noem u bij uw laatste gang
bij uw naam: IJsbrand Denhoorn.
dat zij wordt meegenomen op
de adem van de wind
en al wat van u rest
iets nieuws begint.
Terug naar overzicht
Vind je dat er informatie over dit gedicht ontbreekt? Stuur een mail naar
info@straatpoezie.nl met de titel en locatie van het gedicht en de aanvullende informatie.