Je stille lippen, met een strootje
streel ik ze, loom
vaart je lazuren blik
mee op de bloesemrijke hemel
een lentecaleidoscoop
die ons verstart in climax
schepping, symbiose en ook
bezonkenheid, wij zijn
watervallen barend maanlicht
Het strootje in je witte mond
trilt in de schaduwvlekken
van illusoire wolken, de water-
val van toen is een kale rots
zinnen missen de woorden
het zwijgen stille deelneming.
Terug naar overzicht
Vind je dat er informatie over dit gedicht ontbreekt? Stuur een mail naar
info@straatpoezie.nl met de titel en locatie van het gedicht en de aanvullende informatie.