We hebben dezelfde diepvriespizza
mozzarella besteld, en weggespoeld
met hetzelfde merk tonic – mijn inwendige
mens is identiek aan die van haar.

Zachtjes op de achtergrond bij allebei
muziek van Bløf. Ons kledingcompromis
(zij draagt geen slim fit poplin overhemden, ik
geen long sleeve Smooth You yoga tops) ligt klaar –

een wijnwitte pyjama. Samen steken we
een sigaret op, al rook ik normaal niet, en
nemen plaats op bed. Tot we zeker weten
dat we vrij van de symptomen zijn gebleven,

is dit onze manier om toch dichtbij te komen.
Waar denk je nu aan? vraagt ze –
dan ga ik daar ook aan denken.