winters damslootmeer
hoe mooi toch zijn de
takken stil en wit berijmd
ze gaan gebukt onder hun
vracht van ijs
een loden lucht die open scheurt
en repen zon er fel doorheen
laat stralen
gesteven gras dat kraakt
onder een iele spiegelende laag
wulpen, ganzen in winters verenkleed
zoevend doorkliefde dagen
klapwiekende silhouetten
die in avondlijke hemel
in geruisloosheid verdwalen
de nacht eet stilte
sluit oren doof
voor doordringende flarden
monotoon klinkend verkeer
triomf van onaantastbaarheid,
mijn oorverdovende schone
jouw naam is
damslootmeer
tine hertmans
Terug naar overzicht
Vind je dat er informatie over dit gedicht ontbreekt? Stuur een mail naar
info@straatpoezie.nl met de titel en locatie van het gedicht en de aanvullende informatie.