Onder deze luchten slapen wij
Waar het niet gaan kon
kroop het bloed
kropen wij aan land
om ons lot te dragen

we vragen
komt er regen
blijft het droog

onder deze luchten slaapt de walvis
zwevend met de snuit omhoog
tot hij uit jagen moet

wij jagen niet
maar verzamelen
getijden aan gedachten
en zijn niet langer bezig
continenten te verkennen

storm lokt meeuwen naar het land
vogels weten hoe te wachten
geen moeder laat zich temmen

laat de wolken woest
van de zee verhalen
hoe wij haar verlieten
niet omdat het moest

om wat ik niet verdragen kan
omdat zij bergen maalt tot zand
verslaap ik al mijn nachten
verslaap ik al mijn dagen

schepen blijven onbemand