Ze trekt haar huid uit

Ze trekt haar huid uit
als een nauwe leren broek,
de kunst is om het aan
één stuk te doen zodat
er niets scheurt, afpellen
moet je leren, je oefent
op een ui of de kat.

Ze vlijt haar vel over de
stoel naast het bed, schikt
behaaglijk pezen, spieren,
kruipt onder het rode laken
waar een enkele druppel
bloed niet opvalt, ongezien
de nacht kan stollen.

Morgen zal ze wassen, strijken, plooien,
vannacht is ze bevrijd van zichzelf.

Dichter(s): Cora de Vos

Locatie: Rijselsestraat 13, Loppem, België

Taal: Nederlands

Datum geplaatst: mei 2017

Relatie met locatie: Het gedicht hangt in een tactiele beeldentuin. Er is een link met het onderwerp 'huid'.

Initiatiefnemer: Het Wit Huis in Loppem, België

Opmerkingen of wetenswaardigheden: Het gedicht is na een schrijfwedstrijd gerealiseerd en geplaatst ter gelegenheid van de heropening van de tactiele beeldentuin van het Wit Huis in Loppem. In deze beeldentuin staan/liggen kunstwerken van professionele kunstenaars die een beroep doen op de tastzin. In dezelfde tuin is ook werk te zien van de cliënten van het Wit Huis, mensen met een visuele en/of andere beperking.

Meer info: www.coradevos.nl

Terug naar overzicht
Vind je dat er informatie over dit gedicht ontbreekt? Stuur een mail naar info@straatpoezie.nl met de titel en locatie van het gedicht en de aanvullende informatie.