Met de geur van vers gezette
koffie doe ik je ontwaken
je zal naar beneden komen
en elke krakende trede vermijden
je wil mij verrassen en
vragen stellen waarvoor geen
antwoord bestaat. Je zal weer je
bril vergeten die steeds op de-
zelfde plaats te vinden ligt. Ik zal
hem voor je zoeken en doen of
dit de eerste keer is. Wij kijken door
het raam, kinderen spelen luid.
Wij horen een snerpend geluid.
Een cirkelzaag zeg je,
een slijpschijf denk ik.
Zelfs als het gras begint uitbundig te groeien.
Bijna, bijna ben ik vergeten dat je er nog bent.
Wij je mij nog hebben, vraag je,
alsof dat gevraagd moet worden.
Terug naar overzicht
Vind je dat er informatie over dit gedicht ontbreekt? Stuur een mail naar
info@straatpoezie.nl met de titel en locatie van het gedicht en de aanvullende informatie.